گاهی دلم از آدما می گیره

چرا ما آدما گاهی اینقدر بد می شیم؟!!!
چرا؟!!!
به صورت کاملاً اتفاقی، صفحه ی وبی را باز کردم که یه مستند راجبه یه تازه مسلمون بود.
یعنی کسی که اسلام آورده بود.
زیرش پر بود از کامنت های یک سری انسانِ به ظاهر متمدن.
دلم گرفت وقتی خوندمشون.
خیلی دلم گرفت.
ما حتا کوچیک ترین و ابتدایی ترین اصول انسانیت رو هم رعایت نمی کنیم.
از این همه کامنت،
حتا یکی هم نبود که تهی از بد و بیراه باشه.
چرا؟!
آخه چرا؟!
ما همه آدمیم و می تونیم کنار هم خیلی زیبا و خوب و خوش زندگی کنیم.
چرا بجای احترام به عقاید همدیگه، اونارو زیر پامون له می کنیم؟!
چرا؟!
اگه کسی می تونه این قضه رو درک کنه به منم بگه تا شاید منم بتونم هضمش کنم.
چه فرقی می کنه که ما سیاه باشیم یا سفید؟
چه فرقی می کنه که خدای ما خدای موسی باشه یا شبان؟
مهم اینه که آدم باشیم،
که انسانیت داشته باشیم،
که شعورِ برخورد با مسایل را داشته باشیم،
که درک درستی از همه چی داشته باشیم.
مهم اینه.